Gidenlere...

[SERAPben]

Biraz uzak dur benden bugün...Hiç bir söz söyleme, duymasın kulaklarım dediklerini...
Bakma gözlerime öyle...Götürme beni uzaklara, hayaller uçuşmasın, umutlar doğmasın yeniden...

Gülmek istemiyorum bugün...İçimden gelmiyor işte öylesine gülümsemek.Sadece biraz sessizlik, sadece biraz sensizlik aslında!..
Açma gönlümün penceresini, yine gelip oturma kalbimin baş köşesine...
Sadece sus biraz öyle ve bakma...
Yine gideceksin çünkü o yüzdendir ''Gelme'' deyişim...

Zor oluyor artık, imkansız gibi...Acı veriyor...

Gidişinin ardından kendimi avutamamak zoruma gidiyor.
Birine bağlanmak; benim olmadığını bile bile benimsemem gücüme gidiyor farkındayım!
Acı olan bu; her şeyin farkındayım!
Ben sana aidim ama biliyorum ki sen bana ait değilsin...Gitmek istediğinde ''Dur'' deme lüksüne sahip değilim ben ama geldiğin de gideceğini bildiğim halde, kendimi biraz daha bitireceğimi bildiğim halde sana ''Git'' de diyememek ağır...

Gelme diyemem biliyorsun ama anla!..Gelme ki; yine gitmeyesin...
Bakma ki; gözlerini yine benden çekmeyesin...
Gülümseme ki; bir daha beni gülüşünle kandırmayasın...
Git demiyorum işte, sadece gelme!..

[elifelifim]

"Tanışacağım hiç kimsede sendeki gibi kalbimin atamayacağını, konuştuğum hiç kimsede sendeki gibi ruhumun havalanmayacağını öğrendim.
Yanımdayken acıların nasıl kolay, imkansızların nasıl yakın olduğunu öğrendim"
yüreğinize sağlık. bu saatte yüreğime dokunan cümlelerin tercümanı oldunuz.

[SERAPben]

Ben teşekkür ederim, okuyan gözlerine sağlık elifelifim

[SERAPben]

Ne çok şey değişti,
Geçen günler bizi bizden alıp gitti.
Biz; ''sen'' ve ''ben'' e bölündük,
İki yarım, başka kimliklere bölündük.
Oysa evrende her şey anlatırdı bizi,
Sen güneşsen; ben ay, ben yeşilsem; sen mavi.
Romanlar! Romanları da bizim için yazarlardı,
Şairlere ilham verirdik, şiirleri bize adarlardı.
Yazarlar başka aşkları anlatıyor; o zamandan beri,
Şairler bizi unutup, bulmuşlar başka ilham perileri.
Kardan beyaz, içi rahmetle dolu bulutumdun,
Yağmurun olup senle semada buluşurdum.
Son kez yağmur olup yeryüzüne indim,
Toprakta kaybolup, bulutumu kaybettim.
Cümlelerimizin sonu iki noktayla biterdi,
Eğer bir nokta konmuşsa diğerimize sitemdi.
Herkes bizi unutup hiç kimse bizi anlatmasa da,
Benim ürkek şiirlerim hala sana.
Kanma, inanma noktaların tek oluşuna,
Ben zehir isem; sen yüreğimde saklısın hala!..

NOT; Yazan: Murat TUNCER
Sağol güzel insan, canım abim yüreğin dert görmesin...

[SERAPben]

Yine mum yakacaktı onun ardından, biliyordum...Onu öyle uğurlamıştı çünkü ve o gittiğinden beri bunu her akşam yapıyordu...
Bize göre onların aşkı bir efsaneydi!..

Melek Teyze ile Kadir Amca birbirlerini ilk gördüğü günden beri sevmişler.Kadir Amca bekar, yakışıklı öğretmenmiş o zamanlar.Kişiliğiyle tam bir beyefendiymiş.Melek Teyze ise beline kadar inen siyah saçları, yay gibi kaşları, kömür gibi gözleriyle çok güzel bir genç kızmış.Öyle anlatırlardı büyüklerimiz.Melek Teyze Kadir Amca'ya kaçma gelmiş.Birbirlerini çok sevmişler, hiç küskünlükleri olmamıştı.Hayattan hiç bir zaman büyük beklentileri olmayan bu insanların bir tek istedikleri şey vardı; bir çocuk!..
Olmamıştı...
Melek Teyze ''Yüce İlahi böyle taktir görmüş demek ki'' derdi...Melek Teyze okuma-yazma bilmiyordu, Kadir Amca ona okuma-yazma öğretmiş...Ahşap üç katlı bir evleri vardı, bahçesi hanımeli kokan şirin bir evdi, sıcacıktı...

O günlerde biz çocuktuk.Melek Teyze her akşam çay demler Kadir Amca'nın en sevdiği kurabiyelerden yapar, kokusu mahalleye yayılırdı.Dışarı çıkıp yanına çağırırdı bizi, elindeki gümüş rengi gondol da duran kurabiyelerden nasibimizi alırdık...Akşam olunca mahallenin köşesinden belirirdi Kadir Amca...Sevinçle yanına koşardık, cebinden bize çıkaracağı renkli şekerlerden almak için.Hepimizin payını verir, öpücük kondururdu yanaklarımıza...Biz onların çocuklarıydık aslında...
Bayram sabahları herkesin uğradığı ilk ev onların eviydi...

Mahallenin ilk hüzünü oldu Kadir Amca'nın vedası...İlk gözyaşı onun içindi...O günden beri Melek Teyze'yi yalnız bırakmamıştık...Ve bugün Kadir Amca'nın gidişinin 8.yıl dönümü.Bu akşamda onun için evinde mevlid okunacak, yine bir mum yakacaktı Melek Teyze onun ardından...Çayını demleyecek yine bir bardak fazladan koyacaktı çay tepsisine...Diğer boş bardağa bakıp hüzünlenmesin diye biz yine yanında olacak, eşlik edecektik onun tatlı sohbetine...

Bize göre onların aşkları bir efsaneydi...Ve Melek Teyze bize Kadir Amca'nın bir emanetiydi!..

NOT: Bu yazı en sevdiğim komşum Melek Teyzem ve onun sevgili eşi Rahmetli Kadir Amcam içindir...

[hoca1982]

Vay be serap harika bir yaşam hikayesi....Allah rahmet eylesin kadir amcayı.İnşallah emanetine iyi bakarsınız aranızda olup bu sohbete eşlik etmek ve onun aşklarına şahit olmak isterdim.Ve sen serap bu duyguları yaşattın ya bana hayatı anlttın ya bana sen de bende bir yer ettin.Sağol

[SERAPben]

Eyvallah Selçuk sağol Çocukluk arkadaşlarımın, komşularımın ve benim için en sevimli, en vefakar çiftleri onlardı.Barış Manço'nun Sakız Hanım ve Mahur Bey şarkısını her dinlediğimde aklıma hep bu iki güzel insan gelir.Aslına bakarsan ben onlar için yazdığım bu yazıda çok fazla anlatamadım bile onları.Kelimelerim yetersiz kaldı onları ve onların sıcaklığını anlatmaya...Onları tanıdğım için çok mutluyum, sanırım ben çok şanslı bir çocuktum!..

[hoca1982]

Sanırım bende çok şanslı biriyim..Seni tanıdım..

[SERAPben]

Sağol Selçuk, duygular aynı arkadaşım biliyorsun.Hepiniz çok özelsiniz benim için

[SERAPben]

Seni unutmak için söyleyeceğim yalanlarımı hazırlıyorum.Ezberlemeye çalışıyorum yalanlarımı...Sensizlik bana ağır geliyor saçmalamaya başlıyorum...
Yüreğimde ki eksikliğin utanmadan; sana acıktırıyor beni...Ben sana doyamadım ya; bundandır belki açlık nöbetlerim...

Bir yanlışlığın içinde kaybolmak gibi, ben sen olmadan kendi yanlışlarımın içinde kayboluyorum...Yanlışlarım sana dairdi, seni unutamamak da bir yanlışlıktı...

Bütün çareler çaresizleşmişken; ben bir şeylerden çare koparmaya çalışıyordum.Bir küçücük çare...Seni bana getirebilirmiydi...bilmiyorum...

Yokluğunda hayalinle avunmak...Acılar damlatıyordu beynime, acılarım birikiyor...
Hayalinle savaş açıyor; yine hayalin galip geliyordu...
Ben acıyı unutuyorum, hayalin ise hala gözümün önünde duruyordu...

Kalmadı mecalim...
Seni unutmaya da, sana kavuşmaya da...
Birileri çalsa seni hücrelerimden, koparsalar yüreğimdeki yüreğini...Senden bana hiçbir kırıntı kalmasa...

Sen benden gideli çok zaman geçti, benim zamanlarım olmadı seni unutmaya...Unutmaya katlanamadı yüreğim.
Hasretini sardı yaralarıma...''Durdur, kanayan yanlarını'' dedi ama durmadı...
Yüreğim de çare olamadı kanayan yanlarıma.

Oluk oluk akıyordu sensizlik her yerde.Ve ben çaresizce seyrediyordum aynadaki acizliğimi...
Bana verdiğin acı seni unutturmuyordu, içimdeki ateşi daha da alevlendiriyordu...
Ve bu alevlerim sıçrıyordu her yana, küçük küçük yangınlar çıkarıyordu.Küçük yangınlarım gittikçe büyüyordu, seni bulamıyordum...
Yangınlarıma su gibi akman gerekiyordu ama ben seni bulamıyordum.
Yoktun...

Sonra sus dedim yüreğime,
Sustu...sanki yorulmuştu!..

[SERAPben]

Sen kal burda GİTME!..
Bırak giden gitsin ama sen kal...Zamanlarım sende dursun, takvimlerim yoruldu GİTME!..

Sen kal burda GİTME!..
Hüznüm çoğalmasın, anılarım birikmesin acımasızca...Yüreğim çığlıklara bürünmesin...Herşeyi bir kenara bırakıp yüzümü dökme!GİTME...

Sen kal burda GİTME!..
Sevda yüklü bulutlar düşmesin üzerime, sensizliğe şarkılar tutmasın her günüm.Boşluğuna düşmek zor olur, zor olur alışmak sensizliğe, dağılırım!
GİTME!..

Sen kal burda GİTME!..
Sende buldum kendimi, içine sakladığım uslu bir kızmışım meğer; sende farkına vardım.Yeniden başa döndürme beni.GİTME!..

Sen kal burda GİTME!..
Yitik düşlerimi kovalarım ardından, korku tufanına kapılırım.İntizara karışan cümleleri bırakma dilimde.Ömrümün tek gerçeğini; Seni alma benden!GİTME!..

Gitme diyor sana yüreğim
Ne olur GİTME!..

[SERAPben]

Haber salın gitmelere ''gözü aydın olsun...'' Yoruldum her gidişe!..
Ömrümü verdim de çaresi olmayan, tükenmeyen vedaları söküp atmamalardan yoruldum artık!..Sonbahar yaprakları misali; dalımdan her yaprak düştüğünde, içimde dallarımın cızırtılarını duymak canımı çok yaktı.Yaktı da düşmelerine engel olamadım.Seyrettim düşen yapraklarımı!..Rüzgarların ne kadar acımasızca onları savurmalarını izledim canım yanarak!..

Haber salın gitmelere ''bayram etsin...'' Yüreğim bir yangın yeri sayesinde!..
Yeryüzünün hiç bir suyu söndüremez içimde ki volkanları söndürmeye.Hiç bir tabip deva bulamaz hastalığıma!..Koca koca yaralarıma çare yok artık.Kalıcı izlerle yüreğimde derin hasarlar var artık...

Haber salın bütün sebepsiz gidenlere ''mutluluk bulsun yine de...'' Ne yaşanmışsa bir kalemde silip gitmeler öyle kolaysa, kolay sanılmışsa herşey, basitse eğer her yaşanılan size göre;
''Buyrun, sevgi diye adlandırdığınız o sahte sevgiler sizin olsun.Sizi bulsun sahte mutluluklar...''

Ve soğumuş yüreğinizi okşasın sahte sevgi gösterileri!..Varın gidebildiğiniz yere, gitmek istediğiniz her yöne!..Hayat fazlasıyla ziyade olsun sizlere!..

[SERAPben]

Sağnak yağmurlara inat edercesine yağıyor sensizliğim.Sensizliğim; koca dünya da tek başına kalmak gibi bir şey...Dönmeni beklemek ise; uçmayı yeni öğrenmiş ürkek bir kuşun yere çakılma korkusuna kapılması gibi...Hayalinle avunmaksa; sonsuz umutsuzluk deryasında çırpınmak gibi...Öyle acı yani!

Gitmeseydin kim bilir; belki de her şey çok farklı olacaktı.Kim bilir; belki de mutluluğu alnının tam ortasından biz vuracaktık.Mutluluk şarhoşluğuna yakalanırdık kim bilir!..Kim bilir belki de ben saçmalıyorumdur...
Şimdilerde sensizliğim bana hayatımda yapmadığım bir şeyi öğretti!..''Keşke'leri''...Evet sayende, senin sayende keşke demeyi öğrendim bugünlerde...Buna hakkın yoktu, yoktu işte...

Zaman geçiyor, mevsimler dönüyor, çiçekler açıyor, göçmen kuşlar dönüyor ama sen, gelmiyorsun!..

[SERAPben]

Aşk bir hastalıkmış sanki, seni bende hapsetti.Yüreğim kilitli!..
Seni sevmek nasıl bir şeydi hatırlamıyorum...Bildiğim tek şey; seni tanıdığımdan günden beri kıvranıyorum yalnızlığımla...Yüzüm solgun, hayallerim kırgın...Kimbilir, belki de en büyük hastalığa tutuldu yüreğim!..
Kala kaldım seninle, bir o kadar sensiz demir parmaklıklar arasında.Beni sana, seni yüreğime hapsettim...

Ben odamda kokunla şimdi, konuştuğum duvar sessizdi, adın nefesimdi!..

Seni seyretmek nasıl bir duyguydu bilmiyorum...Ama seni özlüyorum...Kendi kendimle konuşuyorum kimi zaman...İki yanı çaresiz, dört duvar şahidim...Ne çok özlemiş gözlerim seni...Nereye çevirsem yüzümü, sen karşımdasın...Nefesim bile sensizliği yaşıyor...Boğuluyorum sanki...

Buralar şimdi yangın yeri...Yokluğun yangının alevi...
Söyle gitmenin sebebi neydi?

Geçtiğim yollar bomboş, seyreylediğim yürekler alev alev şimdi...
Yokluğundan mı bu sessizlik?
Herkes mi gitti seninle, sen miydin herşeyim?
Oysa seni sevmeyi unutmuştum ben!
Gelişini de, gidişini de yok sayıyorum şimdilerde...Ve varolduğun gerçeği acıtıyor canımı!..

Ben seni unuttuğumu sansam da, avaz avaz haykırıyorsun içimde...
Yüreğime söz geçiremiyor dilim...Sen duruyorsun gözlerimde çığlık çığlığa...Seyrediyorum seni, hiç gitmeyecekmişsin gibi...Biliyorum ki sen, hiç olmadığın kadar yoksun!..
Kendimi kandırıyorum acımasızca, tam da benliğimin yarım kalmışlığında...
Kabulleniyorum, ağlıyorum, susuyorum!..

Gözlerimi kapatsam yüzünü görür müyüm?
Gündüzleri uzatsam geceler bir kördüğüm...
Kapıları kapatsam yalnız üşür müyüm?
Bir kuş olupta uçsam üzerine süzülür müyüm?

Gözlerimi kapadım...Gündüzleri bitiremedim...Kapıları açtım ardına kadar,
Ama
Gel(e)medin
Gör(e)medin!..

[LostsouL]

her zaman geride kalanmı yalnız kalır?
her zaman giden mi yanına alır mutlu anları...
bu kadarmı kolaydır gitmek ki
her giden memnun yerinden
ve hep geride kalanınmı içinde doldurulamaz boşluklar...
mahküm edildiğin icin isyan ediyorken sen yalnızlıgına
ya o alıp başını giden
en az senin kadar yalnız ve
bunu seçmenin sorumluluğuyla yaşıyor
bu dahamı kolay sanıyorsun?