SEVGİLİ GÜNLÜK

[seyytan]

Bıktım be günlük hep aynı var oluslardan...

[fotosentez]

var oluşlardan bıkma ki var oluşlar seni terketmesin.yok oluşlar duymasın feryadını.gelmesinler.

[kemanci]

sağ kolum çok ağrıyor.saatlerdır keman çalışıyorum .ciddi ciddi zor bu iş.ama gün gçtıkçe ılerlediği hissedıyorum kı acayıp bır zevk bu.günlük yaa okulda herkes bır sevgili arayışında sevgili aranınca bulunan bişey mi ki,aranıpda bulununca o doğallığı olur mu ki??ya da bulunca durulur mu deniz garıp geldı de

[seyytan]

Yok oluşlar duysun feryadımı da gelsin...Hep var olmaktansa bir kerede yok olmak iyiidir... Yok olmak istiyorum...

[fotosentez]

bi kere olur zaten..hayat biteer,gider..boşver sen var oluşların tadını çıkar.yok oluş birgün mutlaka gelecek.ama var oluşlar gelmeden yaşanmıyor.

[SONBAHAR]

GÜNLÜK SESİNİ DUYAMADIM BUGÜN CANIM ÇOK SIKILIYO

[Bozcaada]

Günlük çok özledim,kahroluyorum...
Yardım Et.

[sehrikalp]

Kabataş'ta sahilde küçük bir kafede oturuyorum saatlerdir. Kaçıncı çay saymadım. Arasıra Lavinya.net i okuyorum, bir şeyler yazıyorum. Karşımda Kız Kulesi, karanlık boğaz, ufaktan Frank Sinatra çalıyor, Strangers In The Night...
Ne şarkı ama, ve hava ne kadar soğuk ve ben nedense anlamsız bir mutluluk içindeyim. Böyle mi mutluluk denen şey? Milyonları peşinden koşturan şey, bu kadar basit olabilir mi?
Her neyse günlük, sen de şahitsin mutluyum sanki, ama yardım et biraz, bu mutluluk mu?

[Bozcaada]

Bu aşk abi...


Ama başka aşk....

[sehrikalp]

Hay ağzına sağlık. Gönlümüz birmiş.
Bu aşk başımı döndürdü be dostum. Ta Mecidiyeköy-Taksim-Tünel-Galata-Kabataş. Tam iki saatte yürüdüm ve buraya geldim. Başım dönüyor, uçacakmış gibiyim. Ne oluyor bana?
Aşk, aşk bu. Dediğiniz gibi başka bir şey. Bu aşkı yaşayan başkaları da var ya, ölmem artık.

[Bozcaada]

Ben de fındıkzadeden çıkar beşiktaş iskelesine kadar yürürüm arada...
Denize taş atarım...
İnsanları martıları balıkları izlerim...
Kuşları...

En acizi insanlar ama...

[sehrikalp]

İnsanlar çoktan çıkıp gittiler. Yalnızlığı kabul edeli yıllar oldu. Çok uğraştım insan! olmak için. Olamadım. Dışarıda, tek ve biçimsiz kaldım. Önce beni de içeri almaları için yalvardım. Olmadı. Şimdi, tüm evren umrumda değil. Kendi yalnızlığımda öyle çoğulum ki...

[sinan]

ama bazen bir rüzgar sesi bile yalnızlığın huzur dolu olduğunu fısıldar. kısık bi müzik derinlere götürür. bazen acı pişmanlıklar, bazen sağlam görünen kumdan kaleler..

ama hepsi kalır günlükte bi harf yığını olarak. ömrü mürekkebin ıslaklığı kadar..

[blackpearl]

Bugün yazasım yok günlük..

[Bozcaada]

İnsanlık nedir bilmem ama...

Her sabah tramvayda,vapurda,otobüste kavga edenler, yolda yürürken omuz atmadan geçmeyenler,sözlü tacizde bulunanlar,herkesin içinde yumruk yumruğa kavga edenler,oraya buraya tükürenler EĞER Kİ İNSANSA...

Yolda yürürken araba sesinden yanımdaki arkadaşımın sesini duyamadığım, gürültüden telefonla konuşamadığım,uyuyamadığım ya da uyusam bile dinlenemediğim,en önemlisi AĞLAYAMADIĞIM bir şehirde yaşayanlar İNSANSA...

Sevginin,dostluğun,kardeşliğin,aşkın yalan olduğu bir şehirde yaşayanlar İNSANSA...



Ben Hayvan Olmaya razıyım...
Varsın almasınlar beni aralarına...

Günlük sen de olmasan yani...