o kadar güzldı ki bugün..aylar sonra harıka bırgün!!sabah kankama gittim,istanbuldan uzak olmak zaten harıka.otobusten ındım kı kımse yok etrafta.. köpekler havlıyor falan,benım zekı kankam arayp benzıncıde bekle benı dedı.ne mantıklı bı fıkır değil mi?? ödüm patlayarak benzıncıde bekledım,sonra o muhteşem buluşma oldu.aylar sonra can dostummm...anlatılmaz o an..neyse yurduna gittik sonra denız kenarında kahvaltıya.arkadaslarıyla tanıştırdı benı.sonra tabı ınsanın öyle çatlak bır dostu olur da yerınde durur mu?? hemen sehrı altüst etmeye başladık

önce şu benım en çok sevdiğim kafelerden bırını keşfetmiş,oraya gittik,caz muzık,arada elvıs presley,tum kahve çeşitler,.rahat bır ortam,hafıf loş..işte mutluluk..ve yanımda can dostum.dedık bu kadar duygusallık yeter bu sefer bowlıng turnuvasına gittik

daha önce hiç oynamamıştım ama o kadar şeker arkadasları vardı ki hemen anlattılar.e tabı yaptık bişeler

ama orda baya bır başım ağrıdı.o nasıl muzık öyle ya??dıptıs dıptıs..tabı yanında da bıra.bak orası güzeldi işte

sonra da çıkıp yurda giitk gene.ama benı bu sefer içerı almadılar

o ne yaa.ciddi ciddi önce almışlardı ama akşlam almadılar.neyse iyi günümdeydım sorun çıkarmadım

o karanlıkta donarak ve sessizlikten korkarak kankamın bavulunu hazırlamasını bekledım,sonrası da otobüs ve ferıdun dınleyerek istanbula dönüş.o kadar güldükki günlük.inanamazsın.herşeye güldük.o kadar özlemişim ki.yanaklarım ağrıyor su an.evet mutluluk doruklarındayım.