Suçludur Aşk

[SERAPben]

Erken sevişlerde yitirdim yüreğimin seven yanını,Oysa kurtulası tek yanıydı faili meçhul yangınlardan.Taraflığım ondandır,bir yanıma küsmüşüm ve bir yarım diğerine...

Suçu sabit görülene kadar aşk ve bir o kadar kısa.
Suçlu...
Adını kazıdığım bankları söküp atabilirim yerlerinden ve bir kibrite bakıyor adını zikrettiğim ağaçların külleri.Bir ormanda yakılabilir,silinebilir izleri...
Resimleri yırtıp yok sayabilirmiyim seni?

Başımı ölesiye vursam duvarlara düşermisin fikrimden?
Çekip alabilirmiyim seni beynimden?
Parçalayıp göğsümün çeperini,
Saplasam yüreğime hançeri,
Sızıp akarmısın içimden...

Sabit görüldü,
Zamansızdı aşk,
Zamansız kalkışlar ve başlangıcı olmayan sonlarda kabuslara saplanıyor rüyalar.
Uykularımda çakıyor o gözlerin gözlerimde,
Silip atabilirmiyim seni düşlerimden?
Düşermisin benden?

Zamansız,
Gece yarılarında kan ter içinde hıçkırıklarıma uyanışlar.

Bekleyişler,
Şehir uykuya dalar,gözlerim yaşlara...

Son gelişinde resmini de götürmüşsün gidişinle,
Bir kokun kalmış duvarlarını yalnızlığa boyadığım odamda
Bir de Sen kalmışsın bende...

Suçlu,
Bu bedenden yakılmalı,külleri savrulmalı,
Külümden yeniden doğarmısın sen?

Sabit görüldü,
Suçludur AŞK...

[cihangir]

Başımı ölesiye vursam duvarlara düşermisin fikrimden?
Çekip alabilirmiyim seni beynimden?
Parçalayıp göğsümün çeperini,
Saplasam yüreğime hançeri,
Sızıp akarmısın içimden...


Gerçekten çok güzel olmuş:S tşk ederim paylaştığınız için. . .

[iceberg]

"Saplasam yüreğime hançeri,
Sızıp akarmısın içimden... "


Çok güzel bir ifade

Bunun ardından içimden süzülense;


"Akarken sızılar, içinde hep bir iz kalır.
Ve bil ki en derin acılar hep yalnız yaşanır...."


Güzel paylaşımın için teşekkürler Serap:)
Dostlukl...Sevgiyle...

[SERAPben]

Yorumlarınız için ben teşekkür ederim sizlere,gözlerinize sağlık

[SERAPben]

Kalbimin orta yerinde koca bir aşk, o aşkın içindeyse küçücük bir sen varsın..
Yaşatıyorum hiç yılmadan seni ve aşkımı,korkmuyorum karanlık gecelerden..
Biliyorum artık öğrendim farkında bile olmadan karanlıklar gündüze doğar!
Sonlanır gündüzde bütün acılar...
Durgunluk suların serinliğinde aşkın ta içinde saklı bir gülüş...
Sevincim sen olmadan yarım kalır, gülemem...
Sen olmazsan gülüşleri ıslaklık alır.Bütün gece ağlar dururum.

Bitermi denilen her şey bitmişken sen asla bitmeyeceklerimden...Fazlasıyla seni severken, umutlar tükenip bitermiydi hiç?Bazen hüzün saplasa da gönlüme, sen kalbimin köşesinden çıkıverip hüzünleri gülücüklerinle kovarsın benden.
Söylesene sensiz nasıl yaşar artık bu ben.

Terkedermi bu aşk bizi en derinden, vurabilirmisin en acı sensizliği hiç de üzülmeden.Ben sensiz yok olurum, sensiz sen olurum.Yine sensiz kalamam inan.Özlediğim her an hayalinle yaşanır bütün heyecanlar.

Susarsan, Unutursan, Bırakırsan Beni...

Bir sen yaparsan dayanamam.Halimi göremezsin bu acı sana koyar inan.
Mutluymuşum sanarsın ağlayamazsın.
Ben ağlarım bize, geceler girdiği zaman koynuma.
Gece gündüze küser sen olmazsan.

Dün/Bugün/Yarın yarım kalır, yok olur zaman.Sen olmadan yaşasam da yapamam...

Suçlayamam sen yoksun diye kimseleri, suçlayamam sebepleri, suçlayamam zamanı.Sen olmadan yaşasam da yapamam...

[SERAPben]

Aylardır duygularımı yazıyorum...
Belki de ilk defa bu kadar doluyum...
İlk defa kendimi yazmak zorunda hissediyorum...
Sanki yazdığım her cümle içimdeki karmaşayı biraz daha azaltacak...
Ama diğer yandan susmalıyım...Ebediyen susmalıyım belkide...
Çevremdeki karanlığa teslim etmeliyim kendimi
Ebediyen karanlığın olmalıyım...
Cümleler arttıkça içimdeki karmaşa azalmak yerine daha da artıyor.
Cümleler boğazıma düğümleniyor...Dostum olan cümleler bana ihanet ediyor
Onlarda seninle birlikte gidiyorlar...

Geride kalanlar;
*Bir insana çok değer verirsen: ya onu kaybedersin ya kendini...Şimdi ne o, ne de ben...Şimdi her şeyim kayıp...
*Sen ellerinle benim gözlerimi kapıyordun ve ben mutluydum.Sonra birden çekip ellerini gösterdin gerçekleri...

Kendim gibi dağınık olmadı sana karşı hislerim...Sen yalnızca sen gibi anılacaksın, dilimden dudağıma geçen ifadelerimde...Ve ben artık hiç ben olmayacağım sevdalarımda...
Yine de mutlu kal; hoşça kal...

[SERAPben]

Gidemedim...Prangalar vurulmuş bileklerime.Yalan aşkının tonlarca ağırlığı, taşıyamıyorum!..Elim uzanıyor yukarıya..''Orda kal'' diye bağırışını duyuyorum.Dizlerim titriyor.Yuvarlanıyorum kayalıklardan aşağı.Kanımın rengi denize bulaşıyor.Yine o kabuk tutmuş yaram kanıyor!..

Neden herşeyin yalan senin?Sevmiyorsan neden tutuyorsun?Bırak da gideyim sevgilim!..

''Aşkım, seni çok seviyorum'' diyorsun...Susuyorum...Nedenini bende bilmiyorum ama bu söylediğin yalanı sevdim hep ben...

Annesinin öldüğünü kapı dinlerken tesadüfen duyan çocuk misali gördüm ihanetlerini...Çığlıklarım boğazımı yırttı...Sesi duydun...Yine de konuşmadın...Sonra kulağıma o şarkıyı fısıldadın.Uykuya daldım!..

Sen belki de hiç benim olmadın ama ben hep seninim sevgili...Hadi, yine ''Sevgilim'' de bana.Bu gerçek işte.Yalnız kaldığında tüm gücünle sarıldığın o kız benim!..Yalanlarına ağlasamda bırakamıyorum seni...Gitmeyi denemedim mi sanki!..Gururum affetsin beni.Gitmek istesemde gidemedim, geçemedim yalancı sevgiliden...

Bak kalbim, yokluğunu fark etmiş sevgili ''Nerelerdesin?'' diyor.Sevin hadi.Çocuklar gibi gülücükler saç O'nun yalan sevgisinin etrafında...Bende günah kalmadı sevgili...Beni ağlattığın palavralarınla yükü üstüne almış sol omzundaki şeytan.İçimde yangınlar sönmek bilmiyor.Gökyüzünde yazılı günahların.Anlamı varmı yaşanmamışlıkların...Boşlukların...

Anladım ki yalanların olmadan hiç bi tadı yok sevgili.Senin yine yalnız kalışlarından bir gün, son bahar gecelerinin birinde var gücünle sarılacaksın bana...Esen rüzgar kanımızı donduracak...Titreyeceksin...Gerçeğinle yaşayamadım ya hani, sana sarılıp kalayım.Gözlerim kapansın.Varsın yalanınla öleyim sevgili!...

[SERAPben]

Yokluğunda genişledim; hiç olmadığım kadar yok oldum...yanılgılar da kaldı yitik hayallerim; hiç kimsenin haberi olmadı.Tüketilen bir bedenin içerisinde öylesine tutuklu kalışımın bir sebebi olmalıydı...bedeli yokluktu, yokluğundu...

Yokluğunda savruldum; kayboldum.Yaşam sürecinde kalan unutulmuş anlardan çok avutulmuş yıllar oldukça; rüzgarlara bıraktım masum umutlarımı.Hiç olmadığım kadar varlığından yokluğuna kaydım...Ben bu yaşam oyununa hiç alışmadım alışamadım...

Yokluğunda vuruldum; kimseler acımı duymadı, inan hiç kimseler kurşunumu çıkaramadı.Artık yokluğuna alışmalıyım değil mi?..

''yokluğun, varlığına kavuşmak için ödediğim en ağır bedeldir...hayalin avutmaz artık.''

Yokluğunun bir başka adıdır; kendimle kalışlarım, yanılışlarım...Bir sıcak kahve yudumlarken içimden akan senin hasretliğindir; çaresizliğimin çırpınışıdır...Artık anlamalısın; varlığından öte yokluğun felakettir...İçimde dirilmelisin!..

Yokluğunu yokluyorum...Yanaklarımdan süzülen yağmur damlacıklarına tutunuyorum, düşüyorum!..Pırıltılı sözcüklerle gel(e)miyorum; yokluğundayım, çokta sevin(e)miyorum...

''dudak kıvrımlarında adını sayıklıyorum...defalarca hayaline koşuyorum...''

Yokluğunla boğuşuyorum...hergece tükenmeyen sancıların girdabında çoğalıyorum, anlıyorsun değil mi? Yakıcı yokluğuna bir kibrit çöpü daha ekleniyor, yanıyorum...Gözlerimi sende açıyorum; artık yeter sevgilim!..Yokluğuna dayanamıyorum...

Yokluğundan da uzaklaştım; artık boşluktayım, savunmasızım...Hani bir kere gelsen, hani yalanda olsa bir kere gülsen...ömrümü sererdim ayaklarına; bütün yıldızlardan taç yapardım.Yalan(ım) yok!..korunmasızım; başım dönüyor...tutunamıyorum hiçbir şeye.

''sen beni nerden bileceksin...benden çok varlığına, yokluğun ağlıyor!..''

Yokluğunda bir seher vaktindeyim; her şeyin bir o kadar uzağında, peşine takıldığım her rüzgarla savruluyorum.Takıldığım her dikensiz gül kokunla bezenmiş, umarsızca alay ediyorlar...Söylesene ey sevgilim!..SUÇUM NEYDİ BENİM...

''varlığınla konuşmak adına, yokluğuna daldım...affet sevgilim, olmadı!..yapamadım; anlayacağın kaybettim...SUÇUM NEYDİ BENİM!..''

[SERAPben]

Zor...çok zor
Anlayacağın.
Ama boşver anlama sen yine de,
Yokluğun uzun bir sessizlik gibi çöküyor ya gecelerime,
İnan gündüzleri unutuyorum;
Bastığım zeminler yokluğunu anlatıyor.
Kazımışım bir kere yüreğime varlığını
Olmuyor!
Yokluğunla hiç mi hiç yaşanmıyor...

[naznadas]

hepsi çok derin manalı.kendimden çok şey var.çok etkilendim

[SERAPben]

Sağol mavialev.İnsan duygularıyla yapayalnız kaldığında kalemin diline dökülen yazılar bunlar.Yazmak içinde illa yalnızlığınla başbaşa kaldığında aslında anlıyorsun ki Aşk öyle kolay kolay yaşanmıyor!..Hele ki dilde ''ben AŞK'ı yaşadım''diyenlere diyorum AŞK öyle kolay kolay yaşanılacak bir duygu değil hemde hiç değil!..Ya o aşka susamışsındır ya da o aşkı gerçekten tatmışsındır.Acımı verdi sana o aşk boşver yaşayacaksın.Adı üstünde AŞK bu...Yok öyle kolay kolay bu duyguyu tatmak...mutluluk mu verdi sana o aşk ne mutlu sana o zaman,tadını çıkaracaksın...AŞK içinde acı olunca da aşktır,mutluluk olunca da aşktır...AŞK kimseye altın tepsiyle sunulmayan temiz,çıkarsız,güzel bir duygudur!...

[SERAPben]

Kent sustu...

Ve kentin suskunluğuna gömülen bu yalnızlığı yükleyip omuzlarıma, içimde büyüyen her şeyi unutmaya and içtim...Sürgünlere yolladığım sevdamı esir aldım içimde...Bir daha gün yüzü görmeyecek içime hapsettim ne varsa...

Kent sustu...

Kuşlar çekildi gökyüzünden.''Bir ben kaldım tenhasında gecenin, avutulmamış ben...''

Kent sustu...

Ayrılık dipnot düşüldü iyimser ölümlere...Yürek sürgüne çıktı özünden...Bitmişliğime, yetimliğime emanetçi sözcüklere dokunup susuyorum...

Ey acı!..Aşkın yüzsüz dağarcığı!
İçimden deprem deprem geçiyorsun.Geride kalan sadece talan...

Aşk kalbimde cana batandı...Şimdi kayıyorum sonsuz soluksuzluğa...
Son sözüm ve son hüznüm sana...

Ölüm güzel bir ayrılıkmış yar...
Şimdi,
Adım başı karanlık...Suçlu yürekteki feryat...

[naznadas]

kelimelere aniden dökülen bir şiir yazdım ama silindi.
özet yazayım..
aşk gerçek aşk,beklemez..gurur bilmez..kim önce davranır,cinsiyet bilmez.
eğer aşk için içinizde derin coşkulu korkusuz mücadele hissiniz yoksa,
aşık değilsiniz demektir.gerçek aşk bambaşka.en korkak insan bile devleşir.
ben bir dev`im ilk defa.ben çok cesurum,çünkü gerçek aşkı taşıyorum.
asla utanmıyorum,asla pişman değilim.
aşk 3000km yi hiçe saymak..sınırları aşmak..
lafın gelişi değil,dağları gerçek aşmak..
aşk canını hiçe saymak,azraile tebessüm etmek..bu benim aşkım..
her gerçek aşkın unutulmaz hikayesi var..
hey karagözlüm kazandı aşkım kalbini
değdi sana değdi..ama bilmediğin birşey var..
dedinya bana dağın eteğinde alnımı öperken,heran bir kurşuna hedef ,
"cesur kadınım"..aslında ben çok korkağım..

[SERAPben]

Bugece yokluğunun dökümünü yapıyordum.Yıllar önce sensizliğe yazdığım şiiri okudum, bir de dün gece yazdığımı...Hiç farkı yok...Neden azalmıyorsun bende?Neden gidişin dün gibi?Neden sana yazdığım yazdığım her yazı, hep aynı yerde tıkanıyor?Ben bugüne kadar kimseyi yokluğunda bu kadar önemsemedim...Kimseyi yokluğunda bu kadar özlemedim...ve şuna emin ol; hiç kimse yok'ken bu kadar sevilmedi...Benim karşıma ''aşk'' diye bu sonucu çıkaran, yarım kalmış'lıktan başka bir şey değil, bunun farkındayım...

Ama iyi ama kötü, bitmedi her hikaye!..Sen bitmedin...Bitmeyensin...Ayrrılığın adını koyamadık sevgilim.İşte bu yüzden kopamadık birbirimizden bir türlü...

Ben yarım kalan ve adı konmayan hiç bir şeyi unutmadım...unutamam...İçimde sızısı kalır.Ya herşey yaşanacağı yere kadar yaşanıp sona ermeli ya da ayrılık söz konusu olduğunda bir daha kimsenin çıtı çıkmamalı!..Biz bunu başaramadık, ayrılamadık!..Sen yaşanıp da bitseydin eğer hatrıma gelmezdin...Seni bu kadar yazılası yapan, yarım kalmışlığındır...O gecenin sabahında, ayrılığın aklına nerden geldiğini biliyorum...Anlamıştın benim soyut'a tutkun olduğumu.O yüzden gittin kim bilir...Sevilmek için, güzel hatırlanmak için, kayıplara karışmayı tercih ettin...Haklıydın belki de...Olağan hiç birşeyi sevemedim ben hayatım boyunca...Herkesin, her an yaşadığı hiç birşeyi benimsemedim...Ben yaşadığım hiç bir aşkı hayatın akışına bırakmadım.Bunu yapanlar her zaman kaybeder...Zaman denilen kavram düşmanıdır aşkın...Eğer ortada aşk denen bir şey varsa, ne yapıp edip zamanı durdurmalı.Biz bunu başaramadık...Oysa bu o kadar zor değildi sevgili...Farklı bir dokunuş, ağızdan çıkan ve bugüne kadar kullanılmamış bir söz yeterdi zamanı durdurmaya...
Ben, aşktan söz açıldığında zamanı durduramayan kimseyi sevemedim...Ondandır belki de varlığında sevemedim insanları, yokluğunda düşlemek...Belki de ondandır, yanındayken yüreğinin gurbetine düştüğüm bir sevgiliyi, sılasında özlemek...
Yokluğun hiç de adil değil...beni yok ediyor, seni var ediyor sevdiğim...

Evet seviyorum seni varlığına rağmen!..Üçmevsim değişti bu şehirde ama ben varlığınla-yokluğunun tezatını çözemedim!..

Seni yaşamak istemiyorum!..Öyle bi sen yarattım ki sen yokken, yaşanıldığı an yitirir anlamını...Sen yokken yarattığım sen, yasakladı sana dokunmamı...Sana düşman bir sen var içimde...Seni senle savaştırıyorum, olan bana oluyor.Tam olarak hatırlamıyorum ama uzun zaman önce bir yerden duymuştum bu sözü, ''HANİ RUHLARIMIZ ÖPÜŞÜR YA BAŞKASINDAYKEN AĞZIMIZ...'' şuan varlığınla yokluğunun tezatını bu şekilde tanımlıyorum, seni senle savaştırıken mağlup olan yüreğime...

Ruhlarımız öpüşüyor sevgilim...Gidişin beni yaralamadı, aksine daha bir sevilir hale geldin...

Varlığındaki seni, yokluğundaki sen kadar sevemezdim...''Keşke sen yanımda olsaydın, keşke birşeyler yapıp da seninle zamanı durdursaydık'' diye hayıflanıyorum artık...Her ne kadar adı konmasa da bir kopuşun, her ne kadar vazgeçmeyi beceremesek de, ayrılık ihtiyaçtandı bu hikayede...Yazık!..son sözü zaman söyleyecek...Yazık!..bu sefer hayatın acımasız akışına bıraktık aşkı...Ben senden kalan ayrılığa bile yas tutamıyorum adam gibi!..Beni engelleyen senin varlığın...ben bunca zaman yokluğundaki senle hayatı paylaşsaydım ve böyle bir senle ayrılığı yaşasaydım, hiçbir şiir kolay kolay hayata döndüremezdi beni...
İşte bu kadar güzeldir senin yokluğun...İşte bu kadar ayrılığına üzülmemi engelliyor varlığın...

Varlığının canı cehenneme, Yokluğunu alma bari!..Suç varlığınındır!...

[SERAPben]

Sen say ki; ben hiç yaşamadım bu sevdayı
Say ki yaşanmadı işte...
Savrulmadı yapraklarımız ordan oraya zamansız!..
Say ki; kimseyi bırakmadın ardında,
Bakmadım seni götüren trenin ardından
Bakakalmadım ardından öylece sessiz, biçare.
Umut bağlamadım yollarına gelirsin diye,
Sen say ki; ben hiç ağlamadım gecelerce.
Sayki; yorgun dizlerimde battaniye
Yalnızlığın iç çekişini yaşamadım hiç.
Sen say ki; mumlar yakmadım ardından
Birşey kalmadı senden geriye!..
Bütün kırılmış şeylerin nihayetinde
Ayrılık kurşun kadar ağır.
Bir gerçek var bilmediğin!
Kaybetmek için erken,
Sevmek için de çok geç!..